بررسی سابقه‌ی مباهله در دیگر موارد و پاسخ به این سوأل که آیا مباهله، تنها مخصوص زمان پیامبر می‌باشد؟
مباهله یکی از معجزات جاودانی اسلام است که می‌توان در هر مقطعی به وسیله‌ی آن بر مخالف، احتجاج کرد و اثر آن را ارائه نمود. پس در نتیجه این نظریه تأیید می‌شود که حکم مباهله تنها مخصوص داستان نصاری نجران و مسأله‌ی عیسی بن مریم که اخبار بسیار فراوانی آن را حکایت نموده و تا حدودی آن را نقل کردیم، نبوده و معلوم می‌شود رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تنها با این طایفه مباهله نکرده، بلکه بعد از مباهله با آنان، در مقابله با یهود هم بوده است. در منابع زیادی هم به این نکته اشاره شده که مباهله اختصاص به شخص رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ندارد، بلکه هر فرد باایمانی می‌تواند به اولین پیشوای خود پیامبر (صلی الله علیه و آله) تأسی نموده، در راه اثبات هر حقیقتی از حقایق ثابته‌ی دین با همین سلاح در پنجه‌ی خصم خود انداخته، با درخواست از پیشگاه خدای توانا، فرمان نابودی وی را صادر کند. ائمه‌ی اهل بیت (علیهم السلام) هم نه تنها این عمل را مشروع دانسته‌اند، بلکه بدان سفارش هم کرده‌اند. از جمله این که در تفسیر نورالثقلین، جلد 1، صفحه 251 حدیثی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: «اگر سخنان حق شما را مخالفان نپذیرفتند، آنها را به مباله دعوت کنید». راوی گوید: سوأل کردم چگونه مباهله کنم؟ فرمود: «خود را سه روز اصلاح اخلاقی کن! یعنی روزه بگیر و غسل کن و با کسی که می‌خواهی مباهله کنی، به صحرا برو، سپس انگشتان دست راستت را در انگشتان دست راست او بیفکن و دعایی رایادآور می‌شود که طرف بخواند، آنگاه می‌افزاید چیزی نمی‌گذرد که عذاب، طرف مقابل را فرامی‌گیرد».18 در داستان مباهله و قاطعیت آن، سوابق و نمونه‌های دیگری در طول تاریخ اسلام و تشیع واقع شده که به اجمال به دو مورد آنها از باب مثال اشاره می‌کنیم: یکی داستان خیراتی خادم امام جواد (علیه السلام) است که به احمد بن عیسی پیشنهاد مباهله داد و او ترسید و به حق اعتراق کرد و روایتش در جلد دوازدهم چاپ قدیم بحارالانوار صفحه‌ی 127 آمده و دیگری داستان مباهله‌ی یک مسیحی دیرانی با یک یهودی است که در همان مجلس مباهله، زمین زیر پای یهودی و خود او یکجا آتش شد و روایتش را مرحوم مجلسی در جلد دهم چاپ جدید بحارالانوار صفحه 65 آورده است19 که ما به دلیل طولانی شدن بیش از حد مطالب، آنها را ذکر نکردیم. بنابراین با توجه به موارد گفته شده، می‌توان به این نتیجه رسید که مباهله، مخصوص زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله) نبوده و موارد و سوابق دیگری نیز داشت که به طور خلاصه و اجمال به چند مورد آنها اشاره گردید.